Пробиштип – град кој не е само точка на мапата, туку дел од душата на секој што некогаш бил таму. За многумина кои се далеку од дома, ова не е само град, туку чувство. Сместен е во североисточниот дел на Македонија, со 9.760 жители, а општината брои 13.417 жители. Познат е како рударски град, поради рудникот за олово и цинк „Злетово“. Покрај рударството, развиена е и индустрија за батерии и акумулатори.
Корените на Пробиштип се протегаат до римско време. Богат со рудни богатства, регионот отсекогаш бил економски и културен центар. Рудникот во Злетово и денес е симбол на трудољубивоста и истрајноста на жителите.
Населбата датира од XIV век и името е поврзано со родот Пробиштитови. Според толкувањата, „Пробиштип“ значи „место преку кое се пробива патот за Штип“ или пак укажува на воено-стратешка точка.
Во времето на Карпошовото востание (1689) местото било раселено, а подоцна населено со Македонци и Турци. Во XIX и XX век многу доселеници го населуваат селото. Жителите биле чивчии на имотите на бегови, но дел од нив успеале да ја откупат земјата. На крајот од XIX век населбата имала 233 жители, а во 1971 година бројката пораснала на 455.
Модерната рударско-индустриска населба започнува да се развива во 1937 година со изградба на електрана, флотација и станови за рудари. По Втората светска војна, Пробиштип станал симбол на рударството. Во 50-тите години е изградена урбанизирана „рударска колонија“ која подоцна прераснува во модерен град. Во времето на својата економска експанзија, општината била една од најбогатите во Македонија. Транзициската криза, пак, силно се одразила врз понатамошниот развој.
Културата на Пробиштип е вплетена во секојдневието: народни ора, традиционални носии, фолклорни друштва и музика што се пренесува со генерации.
Можеби животот ве однел далеку, но коренот е тука. И секогаш ќе биде.
